wjazd kolejką na łomnicę

Download Alpejska, górska kolej linowa na Łomnicę w Tatrach Wysokich na Słowacji Stock Photo and explore similar images at Adobe Stock. Czerwcowa eskapada na Łomnicę w Tatrach Wysokich na Słowacji. Piękna pogoda, zapierające dech w piersiach widoki. Chwile na szczycie Łomnicy, które pozostaną Nálepka - titul: Tatry wysokie.kolejka linowa na łomnicę - bleskové dodání, nejnovější technologie!-55% Tapeta - titul: Alpejska, górska kolej linowa na łomnicę w tatrach wysokich na - bleskové dodání, nejnovější technologie! Informacje. Fototapety drukujemy w ekologicznej technologii lateksowej na ploterze HP Latex 3200. Podłoża do druku fototapet Arteden.pl Fototapety fizelinowe . Podstawowa, uniwe Site De Rencontre Gratuit Dept 47. 3 czerwca 2016 W górach byłam niezliczoną ilość razy. Są one miłością moich rodziców, więc jako ich dziecko nie miałam trochę wyboru i kilka razy w roku podróżowałam na południe, a potem przemierzałam niezliczone ilości kilometrów na szlakach. Kiedy rodzice byli młodsi nie lubiłam gór, bo wybierali szlaki ciężkie i czasami (imho) niebezpieczne. Teraz jesteśmy team’em idealnym. Dziadkom przybyło lat i mamy małe dzieci, więc nasze wyprawy są absolutnie idealne – dużo widoków, zachwyt nad przyrodą, ale bez łańcuchów, odmrożonych kończyn i zmęczenia, które nie raz spe zasypiałam nieumyta. Przygotowałam wam więc 2- częściowe kompendium wiedzy o szlakach dla dziadków i dzieci :). Na pierwszy ogień idzie moja ukochana strona słowacka. Dlaczego ukochana? Bo pojąć nie potrafię jaki jest sens w długi czerwcowy weekend iść z tysiącami, dziesiątkami tysięcy ludzi na Morskie Oko. Ręka w rękę, tyłek w tyłek, będąc co chwilę wyprzedzanym przez konne bryczki czy inne meleksy. Żeby potem na końcu drogi nie mieć miejsca, żeby przysiąść nawet na kamieniu. Ot Ci wypoczynek. Lepiej sobie o poranku w stopę strzelić. A po stronie słowackiej idę sama w ciszy, spokoju. Upajam się widokami, zapachami. Nie martwię się, że co chwila czeka na mnie parking za 50 zł, potem 100 straganów z pamiątkami i 3 budki z zapieksami po pińcet złotych. Po stronie słowackiej piękne są też łąki i punkty widokowe więc jak mamy ochotę nic nie robić, rozkładamy koc i 'pasiemy oczy’. A potem cały rok tęsknimy… Nasze ulubione punkty widokowe Przekraczamy granicę na Łysej Polanie i jedziemy kilkanaście kilometrów główną drogą. Po prawej stronie pojawia się zajazd (a w nim wyborne knedliki!) i punkt widokowy z kilkoma spacerowymi mini – szlakami. Idealne miejsce na wyciszenie i odpoczynek, bo ludzi tam jak to na Słowacji, brak. Nasze tajemne miejsce… Kiedy byłam w ciąży z Lenką, na naszych górskich wakacjach zatrzymaliśmy się po Słowackiej stronie w Hotelu Kolowrat. Obecnie ma on nazwę Mountfort. Przecudownie położony hotel, który skradł nam serce. Niestety tak jak pustki na szlaku nie robią różnicy, tak pusty hotel był od 2 lat w upadłości (co roku tam zaglądamy). Obecnie ktoś go chyba kupił i może coś się ruszy. Oby, bo miejsce jest cudowne i malownicze. Można tam zajechać także nie będąc gościem hotelu, żeby podziwiać widoki. Popradske Pleso Szlak który odkryliśmy w tym roku dzięki Kamilowi ( Fakt, że z Zakopanego jedzie się do niego ponad godzinę, ale warto! Szczególnie jeśli mamy dziecko w wózku. Cała droga nie dość że przepiękna, to wyasfaltowana. 4-5 km w jedną stronę nie jest problemem nawet dla 3-4-latka. Na końcu szlaku jest restauracja z zimnym piwkiem ;) ale także kwaśnicą i innymi przysmakami. [Zanim mnie zjecie za sandały do skarpet (bo już po zdjęciu na IG hejty dostałam ;)). Tego dnia miało być 25C i upał… tyle że po stronie polskiej. Wzięłam dzieciom krótkie spodenki i mieli się od razu przebrać w wakacyjny zestaw. Okazało się jednak, że po stronie Słowackiej jest 20C i burze, po których stopni było nawet 13! Więc skarpetki były na wagę złota w tych mroźnych chwilach ;)] Lenka: Bluzka- Little Gold King Spodnie- Next Sandały- Mrugała Bluza/kurtka- Kukukid Plecak- Mini Rodini Maks: Koszulka- Spodnie- Zara Sandały- Mrugała Plecak- Lindex Hrebenok Szlak wspomnień, bo ostatnio byłam na nim z Lenusią, ale.. w brzuchu! Wielki sentyment mam do tych szumiących wodospadów… I znowu droga, którą w dużej części można pokonać z wózkiem (i kawałek z nosidłem). Tak zrobiliśmy kiedy Maks miał dwa lata. Wjechaliśmy kolejką ze Starego Smokowca (w centrum auto zostawiamy na parkingu) na Hrebenok, wózek zostawiliśmy w restauracji na szczycie i resztę trasy nieśliśmy Maksa w nosidełku lub szliśmy za rączkę. W tym roku wszystkie dzieci maszerowały do wodospadów na nogach. Potem od wodospadów wraca się do górnej części kolejki (odbiera wózek) i w dół mamy asfaltową drogę na godzinny marsz. Bajka! Lenka: Bluza- Little Gold King Spodnie- H&M Buty- Kangaroos Maks: Bluza- Wata Cukrowa Czapeczka/plecak- Lindex Spodnie- Maliseven Buty- H&M Dolina Białej Wody Opis znajdziecie —> TU Jaskinia Bielanska (Żdiar) Zdjęć brak, bo Lenka bała się do niej wejść i w tym roku się tam nie pojawiliśmy. Maks był w niej jako 2,5-latek i bardzo mu się podobało. Podejście krótkie, kolejki małe, a jaskinia jedna z piękniejszych w jakich byłam. Zdjęcia TU Wjazd kolejką na Łomnicę lub zejście ze Skalnego Pleso Maks pokonał drogę ze Skalnego Pleso w wieku lat 6-ciu. Droga żwirowa, komfortowa, choć już nie z wózkiem. Tu filmik który pokazuje uroki takiej wyprawy –> KLIK Zajrzyjcie także do którzy byli naszymi kompanami w podróży i także przygotowali relację. W następnym wpisie pojawią się atrakcje Zakopanego i okolic dla rodzin z dziećmi :) Region: Tatry Wysokie, Słowacja Wysokość: npm Termin: szczyt zdobyty 5 października 2013r. INFORMACJE OGÓLNE Łomnica ( npm), słow. Lomnický štítto – drugi pod względem wysokości szczyt w Tatrach (po szczycie Gerlach npm). Przez wiele lat uchodziła za najwyższą górę, jednak ok. 1860r., po wykonaniu dokładniejszych pomiarów, musiała ustąpić tego zaszczytnego tytułu. Nazwa Łomnicy pochodzi od przepływającego dnem Doliny Łomnickiej Łomnickiego Potoku, zwanego dawniej po prostu Łomnicą (od niego też wzięły się nazwy doliny, Łomnickiego Stawu i miejscowości Wielka Łomnica i innych). Sam potok wziął swą nazwę od dawnego słowa „łomy”, oznaczającego bloki kamienne zrzucane z łoskotem przez rwącą wodę. W przeszłości Łomnicę określano też jako Łomnicki Szczyt. W użyciu było też określenie Krępak, Krempak, Krapak, przy czym czasem rozciągano je na całe Karpaty. Stanisław Staszic w latach 1812 i 1815 określał Łomnicę konsekwentnie mianem Wielkiego Krapaka lub Krapaka, podawał też inne nazwy: Wysoka, Wysoka Łomnicka, Wielki Gruń – nie wymieniał natomiast polskiej nazwy Łomnica, która powstała później. Szczyt nazywano też Królową Tatr lub Królową Tatrzańską. Łomnica położona jest w bocznej grani odchodzącej na południowy wschód od grani głównej w Wyżnim Baranim Zworniku (Vyšná Barania strážnica) w masywie Baranich Rogów (Baranie rohy). W XVII i XIX wieku, podobnie jak w wielu innych miejscach Tatr, prowadzono na Łomnicy prace górnicze (w rejonie Miedzianych Ławek). Pierwszego znanego wejścia na szczyt dokonał pochodzący z rodziny górniczej Jakob Fabri senior z Kieżmarku pomiędzy 1760 a 1790 rokiem. Pierwszego turystycznego wejścia na szczyt dokonał w roku 1793 angielski podróżnik Robert Townson (idąc z Doliny Staroleśnej) – na podstawie pomiarów barometrycznych ustalił dokładną wysokość Łomnicy. Zimą pierwszy na szczycie był Theodor Wundt z przewodnikiem Jakobem Horvayem 27 grudnia 1891 r. (ten wyczyn niemieckiego alpinisty był ówczesnym rekordem pokonanych trudności). Łomnica przez lata była jednym z najczęściej odwiedzanych szczytów tatrzańskich. Wspinali się na nią Tytus Chałubiński, Mieczysław Karłowicz, Stanisław Staszic (wszedł na nią dla przeprowadzenia doświadczeń z magnetyzmem) czy… Jurij Gagarin. Dziś również Łomnica należy do najpopularniejszych szczytów tatrzańskich. Główne drogi prowadzące na wierzchołek to: – ze schroniska nad Zielonym Stawem Kieżmarskim, – ze schroniska Téryego (Téryho chata) w Doliny Pięciu Stawów Spiskich (Droga Jordána), – z Doliny Łomnickiej, od Łomnickiego Stawu (Skalnaté pleso) Jednak tylko nieliczni wchodzą na Łomnicę pieszo. Wejścia piesze dozwolone są w towarzystwie uprawnionego przewodnika. Większość ludzi na szczyt wjeżdża 14-osobową wiszącą kolejką kursującą co 20 minut z Tatrzańskiej Łomnicy (stacja przesiadkowa na Skalnate Pleso). Napowietrzna kolejka linowa została zbudowana w latach 1936–1940. Odcinek Skalnate Pleso (Łomicki Staw) – szczyt Łomnicy o długości kolejka pokonuje przez 8,8 min, jadąc z prędkością 4,1 m/s. W górnej stacji kolejki umieszczono Instytut Hydrometeorologiczny, w latach 1957–1962 dobudowano obserwatorium astronomiczne „Lomnický štít” (placówki należące do Słowackiej Akademii Nauk). W 1957 umieszczono telewizyjną stację przekaźnikową. W roku 1965 doprowadzono na szczyt linię wysokiego napięcia ze Skalnej Doliny. Na szczycie Łomnicy znajduje się taras widokowy – dla tych którzy wjadą tu kolejką przebywanie na wierzchołku Łomnicy jest ograniczone do 50 minut. Ze szczytu Łomnicy roztacza się bardzo rozległa panorama widokowa. Łomnica góruje nad trzema dolinami – Doliną Małej Zimnej Wody, Doliną Łomnicką oraz Doliną Dziką. Sąsiaduje z galerią najwyższych tatrzańskich szczytów, co sprawia, że widoki z niej są naprawdę zapierające dech w piersiach. W 1962 r. słowacki znawca Tatr Ivan Bohuš pisał o niej: „Około 300 wyraźniejszych szczytów i turni wystercza z grzbietów tatrzańskich, a gdy się na nie patrzy z drugiego co do wysokości wierzchołka całego pasma – wyglądają jak fale wzburzone wiatrem i nawałnicą.” DROGA NA SZCZYT Naszym punktem wypadowym na Łomnicę jest scheonisko Zamkovskeho Chata ( npm), w którym spędzamy noc. Poprzedniego dnia w ramach rozgrzewki zdobyliśmy Huncowski Szczyt i Kieżmarski Szczyt. Pobudka o rano. Szybkie śniadanie (bardzo sprawdza się w takiej sytuacji liofilizat) i ruszamy w ciemność. Z zapalonymi czołówkami wchodzimy na Magistralę Tatrzańską i znaną nam trasą udajemy się na Skalnate Pleso ( npm). Po drodze mamy okazję podziwiać piękny wschód słońca – różowe chmurki na niebie i delikatne mgły unoszące się w dole. Do Skalnate Pleso docieramy zanim jeszcze rusza kolejka z Tatrzańskiej Łomnicy. Jest cicho i spokojnie – nie to co wczoraj gdy dotarliśmy tutaj wczesnym popołudniem i ludzkie hałasy nas stąd szybko przegoniły. Od razu ruszamy do stacji kolejki gondolowej, gdzie w szafkach depozytowych zostawiamy część naszego bagażu. Jak się okazuje poczekalnia stacji kolejki jest wykorzystywana przez wspinaczy na miejsce noclegowe – w czasie gdy my się przepakowujemy, śpiący na drewnianych ławach Słowacy budzą się po czym smacznie zajadają śniadanie. Przy stacji Skalnaté Pleso znajduje się malownicze górskie jezioro polodowcowe – Skalnate Pleso (Łomnicki Staw). Położone jest na wysokości npm, zajmuje powierzchnię nieco ponad 1,2 ha. Jezioro jest dosyć płytkie (według różnych źródeł ma od 2 do 4 metrów głębokości), co sprawia że woda pojawia się w nim okresowo (aktualnie woda w stawie jest – a z racji zaawansowanej jesieni woda w stawie jest częściowo zamarznięta). Proces wysychania wody w Skalnate Pleso spotęgowała działalność człowieka na obszarze otaczającym jezioro. W okolicy znajdują się liczne „atrakcje turystyczne”: plac zabaw, hotel Encian (najwyżej położony hotel w Słowacji) i restauracja. Niedaleko, przy Łomnickim Stawie, usytuowało się też Obserwatorium Astronomiczne i Schronisko Łomnickie. Generalnie miejsce Skalnate Pleso mi się nie podoba – wszędzie dookoła widać tu ingerencję człowieka: budynki, zaorane zbocza górskie (pod trasy narciarskie) i dużo żelastwa. W okolicy funkcjonują aż trzy rożne wyciągi / kolejki: kolejka gondolowa, którą wjeżdża się z Tatrzańskiej Łomnicy do Skalnate Pleso, wyciąg krzesełkowy, który wynosi się na Lomnicke Sedlo (Łomnicka Przełęcz) oraz ta najważniejsza… kolej linowa, wioząca turystów jednym wagonikiem na sam szczyt Łomnicy. Gdy ok my ruszamy w drogę żaden z wyciągów jeszcze nie działa, ale akurat rusza przejazd techniczny kolejki na Łomnicę możemy więc z podziwiać ten miniaturowy wagonik koloru czerwonego. Z tego co mi wiadomo wszyscy zdobywcy Łomnicy od strony Skalnate Pleso wjeżdżają na Lomnice Sedlo wyciągiem krzesełkowym – tak też czynią grupy z przewodnikami wprowadzającymi na szczyt. Dla mnie jednak wjazd kolejką to pójście na łatwiznę. Zresztą nie po to przejechałam w Tatry 700 km by teraz wozić się kolejkami. Ja lubię po górach chodzić i chciałabym zdobyć Łomnicę z samego dołu. Pomimo pewnych oporów w grupie udaje mi się namówić kolegów na podejście na nogach (zarówno Marek, jak i Zbyszek byli już na Łomnicy i teraz idą na szczyt na moją prośbę!). Podejście na Lomnicke Sedlo prowadzi ścieżką typu „zyk-zak”. Robimy trawersy zbocza raz w prawo, raz w lewo pomału zdobywając wysokość. W końcu jednak po ponad godzinie dochodzimy na Przełęcz i otwierają się przed nami piękne widoki na zachód: po lewej dumnie prezentuje się Sławkowski Szczyt, centralnie groźnie wygląda Pośrednia Grań, po prawej stronie nieco zaśnieżony Lodowy Szczyt. Na horyzoncie wychyla się zza innych szczytów też sam Gerlach. Cudowny widok. Na przełęczy Lomnicke Sedlo jemy śniadanie. W tym czasie podchodzą do nas grupy z przewodnikiem, które wyjechały tu wyciągiem krzesełkowym. Wszystko wskazuje na to, że całkiem sporo osób będzie dziś atakować szczyt Łomnicy. Ok rozpoczynamy wędrówkę w kierunku szczytu Łomnicy. Idziemy w towarzystwie licznej i gadatliwych wspinaczy z Węgier. Tego się tu nie spodziewałam. Nie spodziewałam się, że w drodze na Łomnicę będę uciekać przed hałaśliwą grupą. Z przełęczy Lomnicke Sedlo wspinamy się po kamiennym zboczu. Nie ma tu żadnej ścieżki, a teren jest dość trudny orientacyjnie. Każdy znajduje dla siebie najbardziej dogodne przejście. Czasami na odsłoniętym terenie widać ślady stóp. Widać też cały czas nasz cel – nad naszymi głowami dumnie pnie się skalisty szczyt Łomnicy z charakterystycznym budyniem obserwatorium astronomicznego. Im jesteśmy wyżej tym ważniejsze jest by znać trasę. Im jesteśmy wyżej tym łatwiej jest zbłądzić i zajść w „ślepe (i niebezpieczne) uliczki”. Przez większość trasy teren jest trudny nawigacyjnie, ale łatwy technicznie. Fragmenty wspinaczkowe zaczynają się pod samą kopuła szczytową. Kiedyś cały ten fragment był ubezpieczony łańcuchami. W lipcu tego roku (2013r.) duże fragmenty łańcuchów zniknęły… Podobno „wymontowali” je słowaccy przewodnicy by uniemożliwić wejście na Łomnicę nieprzygotowanym turystom. I w sumie ta metoda działa. Tuż za nami szedł mężczyzna. Był sam i widziałam, że nie ma ze sobą żadnego sprzętu. Gdy stanął pod mocno nastromioną skalą ścianą, po której trzeba się było wspiąć, to najpierw długo przyglądał się nam jak się wspinamy a potem … zawrócił. Mamy ze sobą długą linę (50m) więc odległości między nami są znaczne. Idziemy z lotną asekuracją wpinając się w zainstalowane w skale przeloty. Marek wpina tam linę, a jako ostatnia zbieram po drodze cały nasz sprzęt (tak by nic nie zostało w ścianie). No i niestety obwieszona tym co pozbierałam, gubię po drodze piękną taśmę Marka. Na szczęście za nami podąża grupa węgierska. Wisząc na ścianie krzyczę do ich przewodnika, by o ile to możliwe rozglądali się za taśmą. Gdyby coś znaleźli to to jest nasze… Łańcuchy pojawiają się pod samym szczytem. Generalnie ten ostatni odcinek jest mocno widowiskowy: skalna ściana stromo opada w dół. Na końcówce podejścia jest się już mocno obserwowanym przez turystów, którzy na szczyt wjeżdżają kolejką. Potem przejście przez ogrodzenie i znajdujemy się już na tarasie widokowym na Łomnicy ( npm). Turyści patrzą na nas jak na kosmitów – uczucie bezcenne! Gdybyśmy wjechali tutaj kolejką mielibyśmy 50 minut na podziwianie widoków. A jako, że weszliśmy tu pieszo możemy na Łomnicy zostać jak długo chcemy. A widoki są przecudowne – zwłaszcza w tej pogodzie jaka się nam trafiła – na niebie nie ma ani jednej chmurki. Wszędzie dookoła góry, góry. Piękny Gerlach skrywa się za innymi szczytami. Jest Lodowy Szczyt, Sławkowski Szczyt, Durny, Czarny Szczyt i oczywiście Kieżmarski Szczyt (który zdobyliśmy wczoraj). Widać pięknie niemal całe Tatry Wysokie i Tatry Bielskie. Jestem szczęśliwa, bo już od dawna bardzo chciałam wejść na Łomnicę – problemem było jednak to, że nie wchodziło w grę by wchodzić tam z przewodnikiem. Długo szukałam partnerów, którzy chcieliby mi w tej wspinaczce towarzyszyć. Dzięki Markowi i Zbyszkowi wreszcie mi się to udało! Na Łomnicy spędziliśmy blisko półtorej godziny. W tym czasie zrobiliśmy sesję zdjęciową, poszliśmy do tutejszej restauracji i odzyskałam taśmę dla Marka (jednak Węgrzy znaleźli ją na ścianie). Zejście przebiegało tą samą drogą. Informacje Praktyczne: – przejazd kolejką linową z Tatrzańskiej Łomnicy do Skalnate Pleso: 12 EUR / przejazd do góry, 10 EUR / przejazd na dół, 15 EUR / przejazd w obie strony – przejazd kolejką linową ze Skalnate Pleso na szczyt Łomnicy: 24 EUR / przejazd w obie strony; pobyt na szczycie limitowany do 50 minut – depozyt na bagaż w budynku stacji kolejki liniowej na Skalnate Pleso: 1 EUR / za średnią skrzynkę – nocleg w schronisku Zamkovskeho Chata: 18 EUR / os, na podłodze: 12 EUR / os – wejście na szczyt tylko z uprawionym przewodnikiem lub drogą wspinaczkową; na szczyt nie prowadzi żaden znakowany szlak 5 października 2013r. 059 60 Tatranská Lomnica +421 904 890298 Telefon: +421 52 4467075 info@ info@ Skalnatá chata (tzw. Schronisko Łomnickie) położona jest w Tatrach Wysokich w pobliżu Łomnickiego Stawu, w Dolinie Łomnickiej. Tuż przy wejściu do schroniska przebiega jeden z najpopularniejszych szlaków słowackich: Tatrzańska Magistrala. Historia: Przed powstaniem pierwszego schroniska, turyści i taternicy nocowali w kolebie (niszy) pod wysuniętym głazem, zwanym Ognisko. Już w 1841 roku osłonięto ją kamiennym murem na polecenie czterech turystów z Niemiec, wśród nich był Carl Lohmeyer, autor pierwszego, drukowanego przewodnika po Tatrach. W późniejszych latach zamknięto betonową domurówką z drzwiami i oknami. W 1894 roku Węgierskie Towarzystwo Karpackie (MKE) doprowadziło tu z Tatrzańskiej Łomnicy szlak turystyczny, (obecnie znakowany na zielono). W latach 1931-33 zbudowano tzw. „Tatrzańską Magistralę”, (znaki czerwone), wygodną śnieżkę turystyczną, która łączy środkowe partie dolin po południowej stronie Tatr. W 1932 roku Klub Czechosłowackich Turystów (KČST) dobudował drewnianą chatkę z 4 pryczami. W 1935 roku po rozbudowie obiekt stał się małym schroniskiem znanym jako Skalnatá chata (Łomnickie Schronisko). Po dalszej rozbudowie schronisko służyło turystom do 1970 roku. Ze względu na problem odprowadzania ścieków schronisko zamknięto. Budynek niszczał i zapowiadano jego rozbiórkę. W 1994 roku wydzierżawił go i wyremontował znany tragarz tatrzański, Laco Kulanga >>>więcej informacji zakładka: „Tatry Słowackie – Ważne informacje”, Tatrzańscy tragarze Teraźniejszość: Schronisko Skalnatá chata to drewniany budynek czynny przez cały rok. Świadczy jedynie usługi gastronomiczne jako bufet – zdarzało się nam, że poza sezonem chata była zamknięta. Zmęczeni turyści znajdą tu miejsce na odpoczynek wewnątrz jak i na zewnątrz schroniska. Przy schronisku ustawiono ławy i stoły, przy których można się posilić korzystając z menu restauracji. Ze schroniska rozpościera się urokliwy widok na podtatrzańskie miejscowości. Schronisko obecnie prowadzone jest przez długoletniego chatara Laco Kulanga. Gospodarz jest znanym nosiczem, do którego należy niedościgniony rekord. Kulanga wniósł do Schroniska Zamkowskiego (Zamkovského Chata) ładunek o masie 207 kg, zaś w sumie, przez kilkanaście lat swojej kariery nosicza, wniósł do różnych schronisk ponad 1000 ton ładunków. Niestety nie doszło do rekonstrukcji historycznej koleby o której pisałem powyżej. Nisza skalna została po prostu zamurowana. Dojazd, dojście: – do Tatrzańskiej Łomnicy, samochodem, autobusem komunikacji SAD, kolejką TEŻ, skąd szlak zielony – 3 godz.; – można wjechać kolejką gondolową z Tatrzańskiej Łomnicy do Doliny Łomnickiej nad Łomnicki Staw (Skalnaté pleso) i stąd czerwonym szlakiem „Tatrzańska Magistrala” – ok. 5 min. Ważniejsze atrakcje turystyczno – krajoznawcze w okolicy: – wspaniałe widoki na Łomnicę; – spacer dookoła Łomnickiego Stawu (Skalnaté pleso); – wjazd kolejką linową na Łomnicę – 2632 m Kolejka zabiera jednorazowo 15 pasażerów, długość trasy 1865 m i 854 m różnicy wzniesień. Pobyt na szczycie ograniczony czasem pomiędzy zjazdem i wjazdem kolejki. Na szczycie wspaniały taras widokowy, zawieszony nad przepaścią – adrenalina i boskie widoki!; – wjazd wyciągiem krzesełkowym na Łomnicką Przełęcz (Lomnické sedlo) – 2189 m Wyciąg wybudowany w latach 1958-60 pokonuje dystans 1183 m i 417 m różnicy wzniesień, przejazd trwa ok. 12 minut. Stąd szlakiem zielonym – 10 min. Możemy wejść na Wielką Łomnicką Basztę (Vel’ká Lomnická veža) – 2202 m która stanowi wspaniały punkt widokowy na Dolinę Zimnej Wody (Studená dolina), masyw Pośredniej Grani (Prostredný hrot), Czerwoną Ławkę (Priečne sedlo), Lodowy Szczyt, Lodową Kopę, Sławkowski Szczyt oraz Dolinę Łomnicką. Na grani pobyt czasowy nieograniczony, poza czasem kursowania wyciągu. >>>więcej informacji zakładka: „Tatry Słowackie – Ważne informacje”, Kolejki i wyciągi – obserwatorium astronomiczne „hvezdareň” Słowackiej Akademii Nauk, wybudowane w latach 1940-43. Placówka specjalizuje się w badaniach astrofizycznych oraz obserwacji słabo świecących ciał niebieskich. W latach 1956-62 uruchomiono filię zakładu na szczycie Łomnicy (badania korony Słońca), mieści się tu również stacja hydrometeorologiczna. Znakowane połączenia z okolicznymi schroniskami: – do Schroniska Zamkowskiego (Zamkovskeho chata), szlak czerwony „Tatrzańska Magistrala” – ¾ godz.; – do Schroniska przy Zielonym Stawie Kieżmarskim (Chata pri Zelenom plese), szlak czerwony „Tatrzańska Magistrala” – 2 ¼ godz. Aktualizacja: styczeń 2020 Kolejka na Łomnicki Szczyt jest jedną z największych atrakcji po Słowackiej stronie Tatr. Kolejka jest oblegana przez turystów niezależnie od poru roku. Dlatego jeżeli planujemy wjechać kolejką na Łomnicę, warto skorzystać możliwość kupienia biletów przez Internet. Przepustowość kolejki to tylko ok. 45 osób na godzinę z uwagi na konstrukcję kolejki, jak i ilość miejsca na szczycie. W związku z tym bilety bardzo szybko się wyprzedają, szczególnie w dni, w które ma być piękna pogoda i dobra widoczność. Osoby, które nie kupowały do tej pory biletu na kolejkę przez Internet, dzięki naszej instrukcji zrobią to szybko i przyjemnie z dowolnego miejsca unikając kolejek. Bilety są dostępne na stronie: Instrukcja zakupu biletu: Należy jeść na stronę: Po uruchomieniu strony powinniśmy uzyskać widok jak na poniższym zdjęciu. Zmiany języka na Polski w razie konieczności można dokonać za pomocą flagi w prawym górnym rogu. W kolejnym kroku najlepiej od razu przejść do rejestracji konta lub logowania o ile konto zostało założone wcześniej. Osoby z założonym kontem mogą pominąć instrukcję rejestracji konta. Po kliknięciu opcji rejestracja – strona ma wygląd jak na poniższym zrzucie ekranu. W celu zarejestrowania konta należy wpisać wszystkie wymagane dane i zaznaczyć tak przy pierwszej zgodzie. Druga o otrzymywaniu informacji promocyjnych jest opcjonalna. Następnie należy kliknąć przycisk Rejestruj. Następnie pozostaje już tylko skorzystać z informacji zamieszczonej na ekranie (poniższe zdjęcie) i potwierdzić linka w otrzymanym e-mailu. Kliknięcie linku z e-maila powoduje założenie konta i automatyczne do niego zalogowanie. Można już przejść do sedna sprawy, czyli do zakupu biletu. Osoby z założonym wcześniej kontem mogą kontynuować czytanie od następnego kroku. Po poprawnym zalogowaniu wyświetli się nam strona zgodna z poniżej zamieszczonym wycinkiem. W prawym górnym rogu powinno znaleźć się nasze imię i nazwisko podane podczas rejestracji. W celu zakupu biletu na kolejkę na Łomnicę należy kliknąć opcję zaznaczoną czerwoną strzałką: wycieczki kolejką linową Przechodzimy już konkretnie do dokonania zakupu biletu. Na kolejnej stronie musimy wybrać opcję Lomnický štít (zaznaczoną czerwonymi strzałkami) zgodnie z poniższym wycinkiem ekranu. W kolejnym kroku musimy wybrać datę, na którą chcemy kupić bilet. Pamiętajmy, że bilety można kupić z maksymalnie 6-dniowym wyprzedzeniem. Datę wybiera się kalendarza, a następnie wybrać rodzaj biletu Lomnický štít jazda w górę i w dół. Jest tylko jedna opcja do wyboru. Szczegóły na poniższym wycinku: Następnie zostaniemy przekierowaniu do wyboru ilości biletów z podziałem na bilety normalne i ulgowe (dla dzieci i emerytów). Poniższy wycinek pokazuje ekran do wyboru ilości biletów. Po wybraniu należy kliknąć Potwierdź, a następnie Przejdź do wyboru czasu. Ekran do wyboru czasu wjazdu pojawi się poniżej, wygląda on następująco: Pokazane zostaną daty i godziny, które są jeszcze wolne kolor niebieski. W tym miejscu możemy też wybrać miejsce rozpoczęcia wjazdu kolejką: Tatrzańska Łomnica (Parking) czy może Skalnate pleso – Łomnicki staw. Podczas wyboru godziny należy pamiętać, że wybrana godzina, to godzina odjazdu kolejki linowej z Łomnickiego Stawu na Łomnicę. W Tatrzańskiej Łomnicy należy być co najmniej 1 godzinę przed zarezerwowaną godziną odjazdu kolejki z Łomnickiego Stawu, aby załatwić wszelkie formalności i poznać ośrodek. Po prawidłowym wybraniu wszystkich opcji w prawym dolnym rogu powinna pojawić nam się cena oraz na niebiesko powinien podświetlić się klawisz: Dodaj do koszyka. Tak jak na poniższym wycinku ekranu: Następnie naszym oczom powinien ukazać się poniższy ekran z potwierdzeniem: Kliknięcie opcji kontynuuj zakupy powoduje powrót do i możliwość dodania kolejnych biletów. Jeżeli wszystko jest poprawnie możemy kliknąć opcję: Przejdź do koszyka. Po przejściu do koszyka (wycinek ekranu poniżej) musimy uzupełnić dane osób, dla których zamierzamy kupić bilety. Po uzupełnieniu danych w prawym dolnym rogu klikamy: Dalej. Na kolejnej karcie zostaną wyświetlone imiona i nazwiska osób, dla których kupowany jest bilet. Zostaniemy również zobowiązaniu do zapoznania z OWH (Ogólne Warunki Handlowe) i ich zakceptowanie. Po kliknięciu dalej zostaniemy przekierowani do wyboru sposobu płatności: A następnie przekierowany do zewnętrznej bramki płatniczej, którą jest dobrze znane u nas w kraju PayU: Po prawidłowo przetworzonej płatności zostanie przesłany do nas e-mailem tymczasowa karta gopass w formie elektronicznej. Kartę tymczasową należy wymienić w dzień wjazdu na Łomnicę na kartę chipową gopass dostępną w Kasach/Infocentrum w Tatrzańskiej Łomnicy. Należy pamiętać również o tym, aby Tatrzańskiej Łomnicy być co najmniej 1 godzinę przed zarezerwowaną godziną odjazdu kolejki z Łomnickiego Stawu, aby załatwić wszelkie formalności i zapoznać się z ośrodkiem. Czas jazdy kolejką z Tatrzańskiej Łomnicy do Łomnickiego Stawu to ok. 35 min. I to już koniec instrukcji. Życzymy udanej pogody podczas wjazdu na Łomnicę. Czas przejścia: 8 h 30 min Poziom trudności: bardzo trudno Łomnica to jeden z najpopularniejszych tatrzańskich szczytów znajdujących się na Słowacji, w dużej mierze dzięki kolejce prowadzącej na sam wierzchołek. Łomnicę można także zdobyć pieszo, jednak wejście jest możliwe tylko w towarzystwie uprawnionego przewodnika. Trasa prowadząca z Łomnickiej Przełęczy jest wymagająca i ubezpieczona licznymi sztucznymi ułatwieniami. TATRZAŃSKA ŁOMNICA Wysokość: 830–900 m Tatranská Lomnica, czyli w języku polskim Tatrzańska Łomnica, stanowi część struktury administracyjnej miasta Wysokie Tatry i jest jedną z największych podtatrzańskich osad na słowackiej ziemi. Miejscowość ta położona jest u stóp masywu zjawiskowego szczytu znanej wszystkim Łomnicy. To wyjątkowo atrakcyjny słowacki ośrodek turystyczny. Historia Tatranská Lomnica została założona już w roku 1892, choć za datę powstania osady przyjmuje się już rok 1881. W 1892 roku na terenie Tatrzańskiej Łomnicy powstał hotel „Łomnica”, który długo był największym tego typu obiektem turystycznym pod Tatrami. Z upływem lat podobnych budynków zaczęło przybywać ( „Grandhotel Praha”), a miejscowość zyskała sławę ważnego ośrodka w branży turystycznej i wypoczynkowej. Przełomowym wydarzeniem, które wpłynęło na istotny wzrost znaczenia turystycznego miejscowości było uruchomienie kolei linowej na Łomnicę (końcówka lat 30. XX wieku) wraz ze stacją pośrednią nad Łomnickim Stawem. Obecnie Kolejką z Tatrzańskiej Łomnicy można wjechać przez pośrednią stację Start do Łomnickiego Stawu. Stamtąd można się udać drugą kolejką na szczyt Łomnicy. Przy dolnej stacji kolejki znajdują się dwa kościoły: rzymsko-katolicki i ewangelicko-augsburski. W historię Tatrzańskiej Łomnicy mocno wpisało się przejście niszczycielskiego huraganu z 19 listopada 2004 roku, który dokonał potężnych zniszczeń i spustoszenia w rejonach leśnych miejscowości, widocznych do dziś po młodym wieku drzewostanu i pojedynczych wiatrołomach. Turystyka Tatrzańska Łomnica stanowi ważny ośrodek narciarski, co roku odbywają się tu zawody o Puchar Europy i Świata. Ośrodek oferuje do dyspozycji narciarzy dwa tereny narciarskie, na które obowiązuje wspólny karnet. Dla amatorów innych sportów, miejscowość oferuje ośrodki dostosowane do uprawiania łyżwiarstwa, fitness, paraglidingu, baseny, pola golfowe i ośrodek sportów konnych. Ci, którzy wolą odpoczywać biernie, znajdą tu pełną ofertę welness, a wieczorami mogą wybrać się na seans do znanego kina „Tatry”. Wśród turystów miejscowość ceniona jest jako doskonały punkt wyjściowy w Tatry. Można wybrać się stąd do Chaty Rainera niebieski szlakiem to około 1 h 55 min drogi lub nad Łomnicki Staw - około 2 h 30 min zielonym szlakiem czy na majestatyczną Łomnicę oczywiście w towarzystwie przewodnika. Miejscowość posiada bardzo dobrze rozbudowaną infrastrukturę. Przez miasto prowadzi Droga Wolności wiodąca z Łysej Polany i Zdziaru przez Łomnicę Tatrzańską, Stary Smokowiec i Szczyrbskie Jezioro aż do Liptowskiego Mikulasza. Ze Starym Smokowcem Tatrzańska Łomnica ma też połączenie obsługiwane przez Tatrzańskie Koleje Elektryczne – słynną „Elektriczkę”. Dojazd Tatrzańska Łomnica znajduje się bardzo blisko polskiej granicy. Najprościej dojechać z przejścia granicznego w Łysej Polanie: 21 km od granicy, za wsią Tatranska Kotlina należy kierować się na prowadzącą wzdłuż południowego podnóża Tatr Wysokich Drogę Wolności (Cesta Slobody). Stąd do Łomnicy jeszcze 8 km. Dalsza podróż --> do Schroniska Łomnickiego (2 h 50 min) Z Tatrzańskiej Łomnicy wyruszamy zielonym szlakiem. Mijamy dolną stację kolejki i kierujemy się w lewo, idziemy wybrukowaną drogą, która wiedzie przez gęste zrośla. Wychodzimy na otwartą przestrzeń i kierujemy się ukosem w górę, przechodząc pod linami kolejki. Po 40 minutach od rozpoczęcia wędrówki docieramy na Gajny Wierch, skąd idziemy wąską asfaltową szosą, która służy także rowerzystom. Kolejnym punktem na naszej trasie jest budynek pośredniej stacji kolejki. Zielone znaki prowadzą nas w górę zakosami, rozpoczyna się piętro kosodrzewiny. Docieramy do budynku schroniska. Drugim, znacznie szybszym wariantem dotarcia nad Łomnicki Staw jest wyjazd kolejką z Tatrzańskiej Łomnicy z przesiadką na stacji Start. SCHRONISKO ŁOMNICKIE Wysokość: 1751 m Skalnatá chata w języku polskim nazywana jest Schroniskiem Łomnickim. Jest ona położona w Tatrach Wysokich na Słowacji, w pobliżu Łomnickiego Stawu, w Dolinie Łomnickiej. Tuż przy wejściu do schroniska przebiega jeden z najpopularniejszych szlaków słowackich: Tatrzańska Magistrala. Z okien jadalni rozpościera się urokliwy widok na część Słowacji wraz z jej podtatrzańskimi miejscowościami. Historia Historia schroniska sięga aż XIX wieku. Pierwotnie wędrowcy nocowali w pobliżu miejsca, w którym stoi dzisiejszy budynek. W 1841 roku wymurowano kolebę, zaczątek schroniska, która dziś znajduje się z jego tylnej strony. Skalnatá chata stopniowo była rozbudowywana (1877 r.), aż w 1914 roku osiągnęła pełną formę małej chatki. W 1972 roku działalność schroniska została zawieszona ze względów sanitarnych, do czasu aż w 1984 roku opiekę nad nieużytkowaną chatą przejął TANAP, przeprowadzając kolejne, liczne renowacje. Schronisko Łomnickie obecnie prowadzone jest przez długoletniego chatara Laco Kulanga. Gospodarz jest znanym nosiczem, do którego należy niedościgniony rekord – Kulanga wniósł do Schroniska Zamkowskiego (Zamkovského Chata) ładunek o masie 207 kg, zaś w sumie, przez kilkanaście lat swojej kariery nosicza, wniósł do różnych schronisk ponad 1000 ton ładunków. Usługi Skalnatá chata jest czynna przez cały rok, zmęczeni turyści odnajdą tu jednak miejsce na odpoczynek, na zewnątrz schroniska ustawiono ławy, przy których można się posilić korzystając z menu restauracji. Dalsza podróż --> na Łomnicką Przełęcz (12 min) Na Łomnicką Przełęcz nie prowadzi znakowana ścieżka, zatem znad Łomnickiego Stawu trzeba wyjechać tu kolejką. Podróż zajmuje 12 minut. ŁOMNICKA PRZEŁĘCZ Wysokość: 2189 m Łomnicka Przełęcz to jedna z najliczniej odwiedzanych słowackich przełęczy dzięki temu, że można wyjechać na nią wyciągiem krzesełkowym znad Łomnickiego Stawu. Kolejka kursuje przez cały rok, w lipcu i sierpniu od 9:00 do 18:30, w pozostałych miesiącach krócej. Koszt biletu w obie strony to 9 euro (ulgowy 7 euro), przejazd trwa 12 minut. Przełęcz położona jest pomiędzy Łomnicką Kopą a Wielką Łomnicką Basztą w bocznej grani odchodzącej na południe od wierzchołka Łomnicy. Od 1998 roku kamera telewizji słowackiej transmituje stamtąd obraz warunków pogodowych. Z przełęczy zboczem Łomnickiej Grani poprowadzony jest stok narciarski. Tuż pod siodłem przełęczy w 1968 roku postawiono chatę, która stanowiła element scenografii filmów Medená veža i Orle pierko. Dalsza podróż --> na Łomnicę (1 h 45 min) Od tego momentu możemy się poruszać tylko w towarzystwie uprawnionego przewodnika. Z Łomnickiej Przełęczy podchodzimy trawiasto-kamiennym grzbietem i trawersujemy w prawo pod Łomnicką Kopą do żlebu, gdzie znajduje się tzw. Źródło Mojżesza. Idziemy w prawo przez płyty na piarżysty stok, którym wchodzimy 30 m w górę. Dalej czeka nas podejście żlebem ubezpieczonym łańcuchami; przekraczamy południowo-wschodnie żebro Łomnicy przez tzw. Wrótka. Dalej czeka nas spadzisty żlebek zakończony krótkim płytowym zacięciem, które wyprowadza ponownie na żebro. Poziomym trawersem osiągamy dno płytkiego żlebu, idziemy w górę po skałkach. Łańcuchy ułatwiają nam pokonanie gładkiej płyty o nachyleniu niemal 45°. Podążamy dnem żlebu poprzez ścianki i płytowe progi w pobliże wierzchołka. Idziemy w lewo na południową grań i nią dostajemy się na szczyt. ŁOMNICA Wysokość: 2632 m Łomnica, czyli Lomnický štít, to po Gerlachu drugi co do wysokości szczyt Tatr, który do około 1860 roku był uważany nawet za najwyższy wśród tatrzańskich szczytów. Położony jest w słowackich Tatrach Wysokich na wysokości 2634 m. Góruje nad Doliną Małej Zimnej Wody od południowego zachodu, Doliną Łomnicką od wschodu i Miedzianą Kotliną od północy. Szczyt niedostępny znakowanym szlakiem (możliwe wejście z przewodnikiem). W połowie XIX wieku Łomnica nazywana była królową Tatr i strażnicą ziemi słowiańskiej. Już w XVIII wieku z północnych ścian Łomnicy rodzina Fabrych z Kieżmarku wydobywała kruszce. Okoliczne hale były wypasane przez Niemców spiskich. Nazwa szczytu wiąże się z wsią spiską Wielka Łomnica, do której dawniej należał. Łom w gwarach góralskich oznacza łomot, a łomy to powalone wiatrem drzewa. U południowych Słowian natomiast łom, rudny łom oznacza kopalnię. W polskich drukach z XIX wieku używano zamiennie nazw Łomnica lub Łomnicki Szczyt, Stanisław Staszic za starszą nazwę uważał Wielki Krapak, czyli Krępak u Mickiewicza. Na ścianach Łomnicy wspinają się taternicy: tzw. Hokejka na zachodniej ścianie to jedna z najsłynniejszych tatrzańskich dróg. W zimie stoki Łomnicy stanowią największy w Tatrach ośrodek narciarstwa i snowboardu. Na szczyt można wyjechać kolejką, której dolna stacja znajduje się w Tatrzańskiej Łomnicy. Budowę pierwszej kolejki rozpoczęto w roku 1935, dolny odcinek został uruchomiony dwa lata później. Po wojnie przeszła szereg ulepszeń i modernizacji. W lipcu i sierpniu kolejka działa w godzinach 8:30-19:10, w pozostałych miesiącach krócej. Koszt biletu w górę to 16 euro, w dół 14 euro, w obie strony 19 euro (dla dzieci, młodzieży i seniorów zniżki). Podróż podzielona jest na trzy etapy: z Tatrzańskiej Łomnicy do Łomnickiego Stawu turystów przewożą dwie kolejki gondolowe. Na stacji „Start" następuje przesiadka (bilet jest wspólny). Od Łomnickiego Stawu na szczyt kursuje jeden wagonik, podróż kosztuje 27 euro w obie strony (zniżki dla dzieci, młodzieży i seniorów). Czas podróży wynosi 9 minut, w miesiącach letnich kolejka kursuje w godzinach 9:00-18:50. Pobyt na szczycie trwa 50 minut. Na szczycie znajdują się kawiarnia i pokój gościnny, w którym mogą przenocować 4 osoby. Jest tam także obserwatorium wyposażone w aparaturę do pomiaru pola magnetycznego Słońca. Łomnica była odwiedzana przez wiele znanych postaci, między innymi Stanisława Staszica, Tytusa Chałubińskiego, Mieczysława Karłowicza czy Jurija Gagarina. Obecnie należy do najpopularniejszych tatrzańskich szczytów. Z Łomnicy rozciąga się panorama na liczne szczyty, między innymi Sławkowski Szczyt, Durny Szczyt, Kołowy Szczyt czy Hawrań. Na Łomnicę prowadzą trasy piesze od schroniska nad Zielonym Stawem Kieżmarskim, od Schroniska Téryego i znad Łomnickiego Stawu, nie są to jednak znakowane szlaki. Dalsza podróż --> powrót tą samą trasą (3 h 45 min)

wjazd kolejką na łomnicę